Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Άτε τωρά!!!

Ούφφφου πιον!!!  Δηλαδή ρε παιδίν μου να μεν ημπορεί το πλάσμαν να αγιάσει σιορ;

Αφού κάμνω υπεράνθρωπες προσπάθειες, η γέριμη!!  Τζαι τελευταίως είμαι τζαι πολλά φρόνιμη.  Ούτε ετσιμπούρισα πελλάρες, ούτε έφαα σιοκολατούες (ξέρετε τζείνες που φωνάζουν που μες το αρμαρούιν: "Ασπουλλούιν, πασιουρτούι, έεεελααααα!! περιμένουμεν σεεεεε!!!! είμαστειν γλυτζιές τζαι λαχταριστέεεεςςςς, έεεελαααα)! Ε! Εκατάφερα τζαι αντιστάθηκα τους.  Τζαι μαυρολαόνουμαι τζαι μες τες πισίνες που τα εφτά χαράματα για να καταλήσω λλίην κολωπεριφεριάτσα!!

Αλλά τα γέριμα τζαι τα σκοτεινά.  Τζαμαί που είμαι ... αχάπαρη τζαι χαλαρή, όι τζαι να μου φέρνουν ολόκληρο δίσκο με φρέσκα, ζεστά, λαχταριστά αλμηρούθκια που τον φούρνο που ένει στο ισόγειο, επειδή λαλεί, έτσι απλά, θέλουν να μας τζεράσουν.  Εν θέλουμε ρε κουμπάρε!!! Αν έθελα ήταν να έρτω να γοράσω. Εκάτσαν τα τζαι σε κοινήν θέαν πας τον πάγκο!  Δηλαδή εγώ τωρά που εκατουρήθηκα τζαι πρέπει να περάσω που τζαμαί τι εννα κάμω;  Άτε τζαι άντεξα παένοντας.  Στρεφόμενη εννα αντέξω;  Τζαι αν αρπάξω μιαν τυροπιτττούαν στα γλήορα, εννα μείνω στην μιάν;  Εν θα παώ ύστερα κάττου - κάττου να γεμώσω τες χούφτες μου;  Αφού ξέρω με!! ούφφφουυυυυ!!!!!

Τζαι στο κάτω - κάτω ρε κουμπάρε, αφού η φύση έκαμεν μας για να βουρούμε να γλυτώσουμε που τα θηρία τζαι να τρώμε αν τζαι όποτε βρίσκουμεν φαίν.  Τόσους φούρνους ποτζεί ποδά ενταμπου τους θέλουμεν;

Αν εζούσα στην εποχή των σπηλαίων, ήταν να κάμνω ευγένειες τζαι να μινείσκω τελευταία να φάω, ύστερα που τους κυνηγούς που θα μας εφέρναν το φαϊ, ύστερα που τα μωρά, ύστερα που τες φιλενάδες μου τζαι έτσι θα διατηρούσα σιλουέττα.  Θα ήμουν μια τακκάρα, με το σμιχτό μου του φριδούιν, με τα κοκκαλούθκια μες τα μαλλιά, με τα δερμάτινα μου τα συνολάκια ριγμένα με μαεστρία στο καλοσχηματισμένο μου το κωλαράκι! Θα ήμουν μια θεά! Όι τωρά, που εξεχύλωσα πόλα σέλα επειδή κάμνουν με ό,τι θέλουν ένας δίσκος αλμυρά.
 
Εν γίνεται, πρέπει να το τολμήσω γιατί εννα κατουρηθώ πάνω μου.  Here goes nothing!!!! Wish me luck!!!!
 
 

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

If you can't beat them,

Τελικά τούτοι οι κρυόκωλοι οι εγγλέζοι κάποτε λέσειν τζαι καμιάν κουβέντα σωστήν. 

Εν σας έτυχε ποττέ να βρεθήτε σε μιαν κατάσταση τζαι να βλέπετε γυρόν σας πράματα που εν τόσο λανθασμένα που σας έρκεται να τραβάτε τα βυζιά σας;

Στην αρχή, φαντάζουμαι, εννα συκκιρτιστείτε, εννα νοιώθετε αδικημένοι γιατί εσείς εννα προχωράτε σωστά τζαι οι παραπάνω που τους υπόλοιπους εννα κάμνουν της κκελές τους τζαι εν έσιει κανέναν να τους πει τίποτε.  Ύστερα, αν είσαστεν έστω τζαι λλίον σαν εμένα, εννα επιδοθήτε στο απολαυστικό άθλημα της μουρμούρας.  Εννα μουρμουράτε, left right and centre, που λαλούν τζαι οι μαμπακοβίλλιες φίλοι μας.  Εννα μουρμουράτε σε όσους ακούσειν τζαι σε όσους εν ακούσειν. Βασικά εννα φκάλει η γλώσσα σας μαλλιά, ώσπου μιαν καλήν πρωίαν εννα συνειδητοποιήσετε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι εν πρόκειται να αλλάξει τίποτε.  Το επόμενο στάδιο στον κόσμο του ασπρούλλικου σας ένει η παραίτηση.  Εν υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ, εν βλέπω το λόγο να προσπαθώ, ό,τι τζαι να κάμνω νοιώθω ότι είναι μάταιον.  Τζαι φτάννουμεν αισίως στο τελευταίο στάδιο, το τόσο γνωστό και αγαπητό στον μαρτυρικό μας λαό, αυτό του "σικκιμέ σιορ",  του "ασπάξιξιι κουμπάρε μου" αφού μπορούν οι άλλοι μπορώ τζαι εγώ ολάν!!!  Τζαι, όντως, εμπόρεσα αγαπημένοι μου φίλοι.  Τζαι έπνασεν η ψυσιή μου.  Εσταμάτησα να νοιώθω ο μεγάλος μαλάκας της παρέας. Ησυχάσαν τζαι οι γύρω μου γιατί έκοψα τη μουρμούρα.  Με άλλα λόγια, έβριμπότι χάππυ.

Το τραγικό της υπόθεσης ένει ότι ακόμα τζαι έτσι, είμαι πιο σωστή που την πλειοψηφίαν των υπολοίπων.  Εν πειράζει όμως.  Παρά να είμαι ο αρχιμαλάκας καλύτερα ένα μικρό μαλακούδι μαζί με τους πολλούς. 

If you can't beat them join them λοιπόν.  Ή όπως λαλεί ο σοφός λαός μας : όπως σου κάμνουν κάμνε τζαι κατζίαν μεν κρατάς.

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Hi σε όλους σας!

Προχτές που ήμουν με άδεια, αποφάσισα να πάω για την υδρογυμναστική μου το πρωί με την άνεση μου. Τζείνη την ώρα οι κυρίες που συχνάζουν στη πισίνα είναι όλες τους συνταξιούχες, εκτός από ορισμένες λαμπρές εξαιρέσεις (όπως εμένα παραδείγματος που ένοιωθα πιπίνι μεταξύ τους, στραβάρα μου). 

Κάθε φορά που πάω έτσι ώρα πισίνα, κάμνει μου εντύπωση πόσο διαφορετικοί ένει οι συνταξιούχοι μας στη συμπεριφορά τους που εμάς τους νεώτερους.  Καλημερίζουν σε, χαμογελούν σου, πιάνουν σε κουβέντα, κάμνουν σε ρε παιδί μου να νιώθεις ότι εν είσαι αόρατη.  Παρόλο που εν ήμουν της παρέας τους εκάμαν με τζαι ένοιωσα ευπρόσδεκτη.  Ήταν έτσι, μια ζεστή ατμόσφαιρα, φιλική τζαι γνώριμη.  Αθθύμησεν μου την μανούλα μου που όπου τζι' αν επήεννεν έκαμνεν φιλίες στο άψε σβήσε. Εφίλευκεν τζαι έρεσσεν, εναν πράμαν.

Εν τζαι στοιχίζει τζαι τίποτε, άμαν το σκεφτείς, να αναγνωρίσεις την ύπαρξη του πλασμάτου που χτυπιέται δίπλα σου μέσα στην πισίνα.  Έναν απλό "καλημέρα" πόσο πιο καλά κάμνει σε να νοιώσεις!  Εγώ έτσι θυμούμαι τον κόσμο να συμπεριφέρεται που ήμουν μωρό.  Νομίζω ότι οι μεγαλύτεροι έχουν μιαν έμφυτη ευγένεια που στην πορεία εμείς εξηχάσαμεν την.  Έχω, όμως, την άποψη ότι υπάρχει ακόμα μές το DNA του κυπραίου (διαπιστώνω το τζαι μέσω της μπλοκοσφαίρας), απλώς όσον πιο νεαρό ένει το πλάσμαν, σάννα τζαι αντρέπεται να την αφήσει να φανεί.  Σαννα τζαι νοιώθει ότι εννα ρεζιλευτεί αν μιλήσει του διπλανού του.  Θεωρούμεν το χωρκατιλλίκκην, θεωρούμεν το αδυναμία, ποιος ξέρει;  Άμαν τον γνωρίσουμεν τον άλλον εν έσιει πρόβλημαν, είμαστειν σίισιιην.  Τους άγνωστους όμως, κάμνουμεν ότι εν τους θωρούμεν καν.  Αποφεύγουμεν eye contact που λαλούν τζαι οι εγγλέζοι.

Ου παναγία μου, άμπα τζαι εν τούτον;  Προσπαθούμεν να μιμηθούμεν τους παμπακοβύλλιδες τους εγγλέζους;  Τα καλά τους εν που πρέπει να μιμούμαστειν! Όι τα στραβά τους!!  Είμαστεν τέλλεια μούτσοι τελικά.

Άτε τζαι καλή μας χρονιά τζαι εν πειράζει.