Ο λατρεμένος

Εχτές ο λατρεμένος μου έτερος τζαι εγώ είχαμεν επέτειο.  Όι γάμου, συμβίωσης.  Πριν που 25 χρονάκια άφηκα τα ούλλα πίσω τζαι επήα στην Αγγλία να τον έβρω.  Είμαστε μαζί παραπάνω που τη μισή μας ζωή .Ήταν τολμηρή απόφαση. Ίσως η αθωότητα της ηλικίας, ίσως μια απογοήτευση που είχα περάσει, ίσως ο χωρισμός των γονιών μου τζαι η άσιημη κατάσταση στο σπίτι που με έσπρωχνε να φύω, είχαν το μερίδιο τους στο να μεν διστάσω καθόλου.  Σίγουρα πάντως το ένστικτο μου ελάλεν μου, τούτος ο άθρωπος εν ο άθρωπος σου.

Τελικά ήταν το καλύττερο πράμαν που έκαμα ποττέ μου.  Επεράσαμεν μαζί τόσα τζαι τόσα.  Είχαμεν χωρισμούς τζαι αρρώστιες δικών μας αθρώπων, θανάτους, οικονομικές δυσκολίες, αλλά εστηρίξαμεν ο ένας τον άλλον τζαι αντέξαμέν τα.  Επεράσαμεν τζαι πολλές χαρές.  Τζαι ήταν πιο γλυτζιές τούτες οι χαρές επειδή ήταν δίπλα μου το ετερούι μου.  Εκάμαμεν οικογένεια, τες θκυο μας κοράσες, τζαι εμεγαλώσαμεν τες όσο πιο σωστά εξέραμεν τζαι εμπορούσαμεν. 

 

Μεν φανταστείτε, εν τζαι ζούμεν μες το ροζ μας συννεφάκι. Νευριάζει με, τζαι νευριάζω τον συχνά, αλλά έχουμεν αποδεχτεί ο ένας τα ελαττώματα του άλλου. Για παράδειγμαν υστερεί λλίο στο δίπλωμα των σεντονιών (βλέπε ανάρτηση 25/9/12 - ναί τόσο άσχετη είμαι, εν τα κατάφερα να κάμω link), τζαι εγώ νευριάζω τον επειδή ... ε τέλος πάντων μάλλον θα τον νευριάζω με την τελειότηταν μου.

 

Τζαι τωρά, λλίον πριν τα 50 μας, οι κόρες μας αρκέψαν να παίρνουν η κάθε μια το δρόμο της, εμείναμεν πάλε οι θκυό μας τζαι εν θα τον άλλασσα με τίποτε.    Ένει το φιλούι μου, ο άντρας μου, ο σύμβουλός μου, το άλλο μου μισό.  Αγαπώ τον πολλά.  Ο Θεός να μας έσιει καλά να ζήσουμε μαζί άλλα 25 χρόνια, τζαι άκόμα πιο πολλά,  το ίδιον ευτυχισμένοι όσο είμασταν ως τωρά.

 



Οι αδερφάρες μου

Έχω θκυο αδερφές, μια μεγαλύττερη μου τζαι μιαν μιτσόττερη.  Ναι, είμαστε έναν εναλλαχτικόν βέρσιον των τριων χάριτων, τζαι ναι, είμαι η μεσαία, δηλαδή η πιο άοσμη τζαι η πιο άχρωμη που τες τρεις μας, λόγω του συνδρόμου του "sandwitch child". 

Με την μεγάλην βρίσκουμεν τα παραπάνω, παρόλο που τες αγαπώ τζαι τες θκυο πολλά.  Η μιτσιά εν λλίιον "φευγάτη", λλίιον επαναστάτρια, εν ημπαίνει σε καλούπια βαρκιέται εύκολα.  Η άλλη ενει εντελώς το αντίθετον.  Αν δεν έσιει μιαν ρουτίνα την οποία να ακολουθήσει με ευλάβεια, χάννει τα Πάταρα της.  Εγώ είμαι πιο κοντά σε τούτην τη ψυχολογία, αλλά στο πιο ανώδυνον.

Ένει η αλήθκεια ότι η μεγάλη είσιεν παραπάνω πίεση που τους γονιούς μας μεγαλώνοντας από ότι είχαμεν εμείς, σε ούλλα.  Έπρεπεν να ένει άριστη μαθήτρια, καλή στα αθλητικά, καλή στη μουσική, πιο φρόνιμη, πιο υπεύθυνη.  Ε! εμείναν της τούτα ούλλα σε στυλ εμμονής όμως.  Εν τζει που την τελειομανή.  Η μητσιά που την άλλην, ήταν το μωρό, τζαι έμαθεν να τα βρίσκει ούλλα έτοιμα τζαι να κάμνει ότι κόψει η ξερή της.  Έμεινεν της τζαι τούτης το αϋπιν.  Που είμασταν μητσιές, ένιωθα αδικημένη επειδή ό,τι τζαι να έκαμνα καλόν ή κακόν, επέρναν απαρατήρητο.  Ύστερα που εμεγάλωσα εκατάλαβα ότι τελικά εν τυχερή που ήμουν.  Εμέναν εν μου έμεινεν έναν αϋπιν, που να ξεχωρίζει δηλαδή. Έχω πολλά μιτσιά μιτσιά.  Με άλλα λόγια έχω αγγίξει την τελειότητα!!!

Τα χρόνια που έλειπα στην Αγγλία, τα άτομα που επεθημούσα τζαι ελείπαν μου παραπάνω που ούλλους τους άλλους, ήταν η μάμα μου τζαι οι αδερφάρες μου.  Έχουν τζαι οι θκυο έναν διαβολικό, ξερό χιούμορ (που ευτυχώς πιάννουν το τζαι τα έτερα μας ήμισυ) τζαι άμαν είμαστε παρέα κατουρκούμαι πάνω μου που το γέλιο.  Ακόμα τζαι στες πιο δύσκολες μας στιγμές, διακομωδούμεν τους εαυτούς μας τζαι θκιαβαίνουμεν ως πάρα τζει.  Τον τζαιρόν ας πούμεν που η μεγάλη η αδερφάρα επέρναν τα πάνδεινα που τον έφηβο γιό της, είσιεν φτάσει στο συμπέρασμαν ότι σε προηγούμενη της ζωή  θα ήταν οπωσδήποτε αρχιπουτάνα τζαι κατά συρροήν δολοφόνος ταυτόχρονα, γι αυτόν τζαι τωρά πληρώνει παλιές αμαρτίες!

Νευριάζουν με πολλά όμως τζαι οι θκυό τους πολλές φορές.  Με τη μητσιά γίνουμαι πελλή που τα νεύρα μου που αρνείται να σκεφτεί τζαι να προνοήσει τζαι λλίον για το μέλλον της, ζει μόνον για το τωρά τζαι νομίζει ότι ένει ακόμα 16 χρονών.  Έσιει όμως μιαν ανεμελιάν που θαυμάζω τζαι τούτον κάμνει την πολλά αγαπητή στους γύρω της.  Έσιει πολλούς φίλους που απόδειξαν ότι ένει έτοιμοι να τη βοηθήσουν άμαν τους χρειαστεί.  Η μεγάλη πάλε νευριάζει με, σε βαθμό παραλυσίας, με την μανία της να μεν ξηκολλά που το πρόγραμμάν της.  Πρέπει να κάμνει συγκεκριμένες δουλειές κάθε μέρα, σε συκεκριμένην ώρα, τζαι αλοίμονόν του τζείνου που εννα θέλει την προσοχή της τζείνη την ώρα.  Τζαι κατύσιη του επίσης τζείνου που εννα θέλει να ποθκιαλλάξει μέσα στο σπίτι κατά τη διάρκεια τζαι κατά τες ώρες που ακολουθούν την επιχείρηση "γλύψιμο σπιθκιού πόλα σέλα" δηλαδή συνέχεια.  Ένει όμως πανέξυπνη, ξέρει τα ούλλα, έσιει έναν χιούμορ που την κάμνει τη ψυχή της παρέας όπου βρεθεί. Τζείνο μάλιστα που ένει πολλά συγκινητικόν ένει ότι έσιει την έννοια μας σαν η μεγάλη μας αδερφή, παρόλον που εν θα το παραδεχτεί ποττέ της.  Φαίνεται που τες αντιδράσεις της ότι καμαρώνει μας άμαν πετύχουμεν κάτι καλό τζαι ανησυχεί πολλά στα δύσκολά μας.

Τούτες ενει οι αδερφάρες μου, οι αρφούες μου.  Τζαι ένει τα θκυο άτομα στον κόσμον ούλλον, εκτός που τες κόρες μου τζαι τον λατρεμένον μου έτερον, που αν μου πάθουν ποττέ τίποτε, εν νομίζω ότι εννα το αντέξω.

 

 

 

 

 

Ππούφφφου!!!!

Κάποιος σωλήνας εστούππωσε τζαι φκαίνουν μυρωθκιές τζαι βρωμόνερα (και όχι μόνον) όποθθεν έβρουν διέξοδο, που όποιον νεροχήτην έβρουν πρόχειρον.  Ειδοποιήσαμεν υδραυλικόν, ήρτεν το κοπελλούιν, μάχου - μάχου με τζείν το μασκαραλίκκιν, νομίζω εν σούστα που μου την είπε, αλλά εκάμαμεν μιαν τρύπαν στο νερό.  Οι σωλήνες μας λαλεί εν παραθκιάνταλοι με κάμποσες κούρβες τζαι εν μπορεί με τες σούστες που έσιει να τες ξηστουππώσει!!!  Εχουμεν μείνει στουππωμένοι τζαι μες το ζόλον, ως τη Δευτέρα το πρωί που εννάρτει άλλος μάστρος που έσιει πιο εξελιγμένον μασκαραλλίκκιν, ηλεκτρικό.  Ως τότε, ούτε πλυντήριο μπορεί να λειτουργήσει, ούτε βούρνες, ούτε το ένα ντους ούτε η μια τουαλέτα.  Ευτυχώς που έχουμε ακόμα ένα ντους και μια τουαλέτα που λειτουργούν, διαφορετικά ήταν να γυρευτούμεν στη γειτονιά.  Με καθαρό βρακί τζαι ττόρον παραμάσχαλα, ήταν να κτυπούμεν πόρτες πέκριμον μας λυπούνταν τζαι αφήναν μας να λουθούμεν τζαι να τους κατουρήσουμεν (και όχι μόνον) πόψε τζαι αύριο, ως πάρα τζει!  Τζαι όι τίποτε άλλον, αλλά εν τζαι έχουμεν τζαι ιδιαίτερες σχέσεις με τη γειτονιά, έτο ένα καλημέρα τζαι ένα γειά σας, τα απαραίτητα δηλαδή. Με τούντην ευκαιρίαν ήταν να συσφηχτούν τζαι οι σχέσεις μας. Εν τζαι η αδερφάρα μου δίπλα δηλαδή, αλλά τζείνη ένει μια ξεχωριστή ανάρτηση που μόνη της.  Ένα εννα σου πω: Έτσι τζαι έτριψεν τζαι εκαθάρησεν, καλά κάμνεις να τα στουππώσεις ούλλα που μόνος σου για να μεν χρησιμοποιήσεις με ντους με τουαλέτα με τίποτε, άσε!

Ας ελπίσουμεν ούλλοι μαζί λοιπόν, ότι το ηλεκτρικόν το μασκαραλλίκκιν εννα μας ξηστουππώσει μιαν τζαι έξω, γιατί αν δεν τα καταφέρει "σιέσαι μέσα" (και όχι μόνον μεταφορικά).

Αυτά, φεύκω τωρά, πάω να φκάλω τη κεφάλα μου πόξω που το παράθυρο για καθαρόν αέρα. 

make love, not war ολάν!!!

Εν ξέρω ποιος πλανήτης εν ανάδρομος, ποιον άστρο απαυτώνει ποιον κομήτη, πάντως η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι.    Εγώ το μόνο που έθελα ήταν μια ήρεμη εφτομάδα, αλλά αλώπος ατύχησα πάλε.  Εν λυπηρό ρε παιδί μου.

Ακόμα εν εκατέληξα ποιος έσιει δίκαιο τζαι ποιος άδικον, γιατί τζαι τες θκυό πνύει τες το δίκαιο τζαι  λαλούν τα τζαι οι θκυο η κάθε μια που την μερκάν της.  Τζαι το ανησυχητικόν ένει ότι έρκουνται σε εμένα τζαι λαλούν μου τα.  Τζαι συνπάσχω τζαι με τες θκυο.  Γιατί τόσον τζαιρό εσυνδέθηκα μαζί τους. Βλέπω σε ούλλους δίκαιο προς το παρόν, εν εκατέληξα ακόμα.  Το θέμα όμως εν ένει ποιος έσιει δήκαιον. Το θέμαν εν άλλον. Εν εκαταλάβαν ακόμα ότι εν είμαστεν εχθροί, ότι εν μαζί που εννα πορευτούμεν τζαι καλά κάμνουμεν να τάβρουμεν τζαι να δούμεν ενταμπουνα κάμουμεν με την μπόρα, όι μπόραν λάθος, θεομηνία που μας έρκεται.

Πόσον πιο απλά θα ήταν τα πράματα, αν αναλάβανεν ο καθένας τις ευθύνες του, παρά να βλέπει μόνον τα λάθη των άλλων;  Πε ρε κουμπάρε, σόρρυ παιθκιά, έχω τζαι εγώ ευθύνη, εννα προσπαθήσω να επανορθώσω τζαι πάλε φίλοι!!!  Τζαι παρά να σαλαβατάς τζαι να μουρμουράς ποδά τζαι ποτζεί, ποννα ηρεμήσεις, πήαινε, εύρε τον άλλο που νιώθεις ότι σου έφταιξε τζαι μιλήστε σιορ!  Μπορεί τζαι να εξηγηθείτε στο τέλος. " Σκέψου το", γίνεται, που λαλεί τζαι η γνωστή διαφήμιση!! Ξέρω το, έτυχεν μου που το έκαμα τζαι σαρπράις σαρπράις, τες παραπάνω φορές βρίσκεις τα με τον άλλον.

 

Μέηκ λάβ ρε κοπέλλια, νοτ γαρ τα γέριμα!

 

Τα αεροπλάνα και οι καταχρήσεις!

Το περασμένο Σάββατο επήαμε στα Χανιά για 2 μέρες, εκεμταλλευόμενοι το τριήμερο της 1ης Οκτωβρίου.  Είμασταν ωραία παρέα, εγώ με τον λατρεμένο μου έτερο, η αδερφάρα η μεγάλη με τον δικό της και ακόμα 3 ζευγάρια.  Έθελα πολλά να πάω, εκατάφερα να ξηκολλήσω τζαι τον λατρεμένο μου που τη δουλειά του, χωρίς πολλήν δυσκολία τούντην φορά, τζαι ούλλα ήταν σιήσιην!!!

Εκτός που έναν πράμαν, το ότι φούμαι πολλά το αεροπλάνο.  Μιλούμεν έχω φοβίαν, πώς το λέσειν;   Θέλω τη βοτκούα μου τη διπλήν για να φκώ πας το αεροπλάνο σχετικά ήρεμη.  Τζαι ύστερα μιλώ συνέχεια στον εαυτόν μου για να μεν ξεφύγει τζαι ξεφτυλιστούμεν.  Ε! τούτην τη φορά, πριν να φκω πάνω, ήπια τη βοτκούα μου ως συνήθως, εδήλωσα του λατρεμένου μου έτερου με ύφος που εν εχωρούσε συζήτηση "Θέλω σε δίπλα μου στο αεροπλάνον Α!" αλλά εν έμεινα μόνον ως τζιαμαί.  Αφού μας εκάτσαν τζαι εζωνιάσαν μας, έκλεισα τα ματάκια μου τζαι έκαμα τζαι μιαν κρύφήν κουβέντα με τον Ύψιστον.  Δαμαί να δηλώσω ότι εν τζαι είμαι τζαι ιδιαίτερα θρήσκα, αλλά θκυο ππαλιές άρκεψα την προσευχή.  Υποσχέθηκα που λαλείτε, ότι αν μας πάρει τζαι μας φέρει ήρεμα τζαι ωραία, εγώ, με το που εννα στραφώ πίσω στα πάτρια εδάφη, εννα κόψω κάθε είδους καταχρήσεις. 

Ο καλός Θεούλης εκράτησεν τη συμφωνία μας.  Το ταξίδι ήταν πάρα πολλά καλό, τζαι πηαίνοντας τζαι στρεφόμενοι,το αεροπλάνον εν εσούστηκε καθόλου, στα Χανιά επεράσαμεν πολλά ωραία, (παρεπιπτόντως να αναφέρω ότι τα Χανιά ένει τέλεια, αν δεν επήετε να πάτε), επερπατήσαμεν, εγελάσαμεν, εξενυχτήσαμεν, εφάαμεν (τον αγλέορα) τζαι εστραφήκαμεν. 

Στο αεροδρόμιο τον Χανιών, ακολούθησα τη γνωστή διαδικασία:  Ήπια τη βότκα μου, πάντοτε διπλή, είπα τες πελλάρες μου, διασκεδάζοντας/ενοχλώντας τους γύρω μου  (καθ' ότι εν τζαι θέλω τζαι πολλά να μεθύσω), τζαι έννοιωσα έτοιμη να πετάξω.  (Εδώ που τα λέμεν, μετά που ένα-θκυο ποτάκια νοιώθω έτοιμη να πετάσω τζαι μόνη μου πίσω στη Κύπρο, χωρίς αεροπλάνο.)  Εβάλαν μας πάνω, έκατσα τον λατρεμένον μου έτερο δίπλα μου, εζωνιαστήκαμεν τζαι άρκεψα ψιλή κουβεντούα πάλε με τον Θεό.  "Θεγέ μου, εν τζαι εξήχασα τη συμφωνία μας.  Πάρε μας πίσω σώους, αν γίνεται να μεν σουστεί καθόλου το ευλοημένον το αεροπλάνον ακόμα καλλύττερα,  τζαι μεν έσιεις έννοιαν, εννα κρατήσω τζαι εγώ τον λόγον μου".  Έτσι τζαι έγινεν.  Εφτάσαμεν καλά, ήρταμεν σπίτι μας, αναζωογονημένοι, χαλαροί, τζαι ορισμένοι από εμάς, (εγώ δηλαδή) ανακουφισμένοι.

Έσιει που τζείνην την μέρα, ρε παιδί μου, που όντως έκοψα τις καταχρήσεις.  Ούλλες.  Τζαι επειδή οι μόνες καταχρήσεις που κάμνω έχουν να κάμουν με τη μάσαν, βασικά έκλεισα το στόμα μου.  Ούτε που εσκέφτηκα να φάω χωρίς να πεινώ, να τσιμπήσω κανένα ληξιό που εν πρέπει.  Τελικά ήταν τόσον απλό, να κόψω το φαϊ;  Με μιαν υπόσχεση τζαι μόνον;  Λαλείτε να έφτασεν επιτέλους η ώρα που εννα ππέσει τζαι η κωλοπεριφεριάτσα;  

 

Αν εν έτσι, θέκνκιου Γκοτ, Θεκνκιου πλιζ! 

Η Δήμητρα

Σήμερα ήμουν με άδεια τζαι είπα να πάω για το κολύμπι μου το πρωί αντί το απόγευμα, να ξυμπερτεύκω.  Ήταν ωραία, ησυχία στη πισίνα, έκαμα τη γυμναστική μου τζαι ύστερα εμπήκα λλίο στο steam room για χαλάρωση.  Ήμουν μόνη μου στην αρχή.  Μετά μπήκε ακόμα μια κυρία τζαι επιάσαμεν την κουβέντα.  Σε λλλία λεπτούθκια μπήκε μέσα μια άλλη κυρία που εγνωρίζουνταν φαίνεται με την προηγούμενη, εχαιρέτησεν μας φιλικά τζαι έκατσε μαζί μας.  Τούτην τη γυναίκα έτυχε να την ξαναδώ στη πισίνα, τζαι είσιεν μου κάμει εντύπωση πόσο ευγενικήν φυσιογνωμίαν έσιει.  Επιάσαν που λαλείτε κουβέντα οι δκυο γυναίκες τζαι εγώ επαρακολουθούσα.  Τη δεύτερη γυναίκα την έλεαν Δήμητρα, έτσι την αποκάλεσε η πρώτη.  Εμιλούσαν για δικαίωση, για δικαστήρια, η πρώτη της έλεεν "Εννα το εύρουν που το Θεό Δήμητρά μου" και η Δήμητρα δεν το εδέχετουν τόσο απλά.  Απαντούσε ότι ήθελε να να τη δει τζαι η ίδια τη δικαίωση.  Να δικαιωθεί ο γιός της, τζαι αν δεν τα κατάφερνε στην Κύπρο θα τους πάρει στην Ευρώπη. 

 

Στην αρχή ενόμιζα ότι ο γιος της ήταν στο αεροπλάνο του Ήλιος, ύστερα ενόμισα ότι ήταν στο Μαρί.  Στο τέλος ετόλμησα τζαι ερώτησα την για ποιαν υπόθεση εμιλούσαν.  Η Δήμητρα με ρώτησε αν θυμούμουν μιαν υπόθεση πριν 3 χρόνια για έναν υπολοχαγό που αγκάλιασε μιαν ελαττωματική χειροβομβίδα που επρόκειτουν να κάμει έκρηξη για να γλυτώσει τους στρατιώτες που ήταν κοντά τζαι εσκοτώθηκε.  Ναι εθυμούμουν το, είσιεν μου κάμει εντύπωση η αυτοθυσία του.  Ήταν ο γιός της.  Άρχισεν να μου μιλά για τον Πάμπο της, για το πόσο καλό παιδί ήταν, για το κακό που ήταν να γίνει αν δεν εθυσιάζετουν ο ίδιος, για τις δυσκολίες που της έφερεν το υπουργείο άμυνας τζαι για τα πάμπολα αναπάντητα τηλεφωνήματα που έκαμε για να την αφήσουν να δει το φάκελο της υπόθεσης.  Για το ότι επροσπαθήσαν να φορτώσουν στο Πάμπο της το ατύχημα.  Νοιώθει αγανάκτηση η Δήμητρα για τη συμπεριφορά των αρμοδίων, για τη κυβέρνησή μας, για τον τότε Υπουργό.  Ποιος μπορεί να την αδικήσει.  Εμιλούσεν μου με μιαν αξιοπρέπειαν με μιαν ψυχραιμία τζαι με μιαν ήρεμην αγανάκτηση.  Άκουα την με θαυμασμό για τη δύναμη που έσιει, μετά που τούτο που της έτυχε, να μπορεί να λειτουργεί, για τη δύναμη που έσιει να μιλά για τον Πάμπο της τζαι να μεν κλαίει.  Τζαι ταυτόχρονα εσκέφτουμουν ότι ευτυχώς που είμασταν μες τους ατμούς τζαι εν εθώρεν τα μμάθκια μου που έτρεχαν.  Είπεν μου η Δήμητρα ότι λείπει της ο γιος της, αλλά νοιώθει τζαι πολλά περήφανη για τον Πάμπο της τζαι για την ικανοποίηση που νοιώθει άμαν ακούει τον κόσμο να μιλά για το πόσο λεβέντης ήταν ο γιος της.  Εσυστήθηκα της, είπα της πόσο χάρηκα που την γνώρισα τζαι έφυα, γιατί ένοιωθα ότι εν εμπορούσα να συγκρατήσω άλλο τους λυγμούς μου.

Έφυα συγκλονισμένη.  Τζαι αγανακτισμένη.  Με την ανικανότητα τζαι την αναισθησία τούτων ούλλων που στροτζυλοκάθουνται στις γραφειάτσες τους τζαι αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους, αρνούνται να προστατεύσουν τον αθώο τον κόσμο, που το μόνο που τους νοιάζει ένει να βουρήσουν να σιεπάσουν την ανικανότητάν τους, να τα ρίξουν στους νεκρούς, τζαι να γλυτώσουν το τομάρι τους.  Οι άχρηστοι!

Νάσαι καλά Δήμητρα, πραγματικά εχάρηκα που σε γνώρισα.  Νάσαι καλά τζαι καλή δύναμη.